چند روز قبل در برنامه ای مجری برنامه از مهمانهای خود پرسید اگر شما پشت چراغ قرمز باشید و کسی از شما کمک بخواهد شما به او کمک میکنید یا نه؟مهمان ها با اعتماد بنفس خوب و بدون اینکه لحظه ای مکس کنند جواب دادند که نه ما کمک نمی کنیم .چون باور داشتن با این کار به او لطمه میزنن و اینکه این  کار کمک کردن نیست .یه لحظه به این فکر کردم که چقدر این فکر درسته و با آموزهای دینی ما مطابقت داره .

 میخوام از طرز فکری بگم که میگه اگر کسی از شما کمک خواست (توی جامعه ما)شما کمک نکن، چرا؟ چون این معتاده خرج اعتیادش میکنه یا اینکه این جوونه میتونه خودش کار کنه پس بره دنبال کار یا ویاهای زیاد دیگه که من و شما شنیدیم دلایلی که باعث میشه تا ما هیچگونه کمکی نسبت به کسی که کمک خواسته نداشته باشیم . با این فکر ما باید هر زمان خواستیم کمک کنیم اول یه تحقیق در مورد شخص بکنیم اینکه کیه؟چکاره است؟پول رو برای چی میخواد و بعد با گشتن توی جیبهای مختلف لباس و پیدا کردن پول خرد کمک کنیم . نمیدونم شما چگونه فکر میکنید ولی وقتی به دینمون نگاه میکنم و هر جا که حرفی از کمک کردن زده چه آیه قرآن و چه احادیث برای انجام این کار قیدی نزده که ببینید طرف کیه ؟یا کمک شما رو چکار میکنه . خصوصا در کردار ائمه (ع) وقتی نگاه میکنم می بینم کمک میکردند به هر کس که کمک میخواست بدونه سوالی اره سوال میکردند مثلا چقدر نیاز دارن ولی نه سوال های که ما میکنیم .

من میگم اینکه کسی از شما کمک میخواد حالا میخواد هر کس باشد، کسی باشد که وضع مالیش خوبه ولی گدایی میکنه ،کسی باشه که میتونه کار کنه ولی نمیره دنبالش و غیره ...این برای شما فرصته که با کمک نکردن حیفه از دست بره یا امتحان شماست اینکه میتونی یه کوچولو از این مال دنیا بگذری که اگر نتونیم از این کم بگذریم ، وای ..

اره قبول دارم بعضی کمک خواستن ها یه جور فریب دادن ولی آیا این میتونه دلیل باشه که ما کمک نکنیم، هیچ فکر کردید در صورت کمک نکردن چه اتفاقی می افته دوست دارم اندیشه کنید و اندیشه خود رو بیان کنید شاید یه راه سومی هم وجود داشته باشه که به ذهن شما می اید که اگر چنین است برای ما بیان کنید .

خدا به حضرت موسی فرمود:تاکنون عمل خاصی انجام داده ای ؟گفت:اره نماز خوانده ام ،روز گرفته ام ،و ذکر گفته ام .                                                                                                                            

فرمود:نمازت جواز عبور از پل صراط است ،روزه سپراز آتش ،و ذکر موجب ترفیع درجات در بهشت ،پس همه برای خودت بوده .موسی گریست و عرض کرد:خداوندا!کاری به من بیاموز که فقط برای تو باشد،خطاب شد:ستمدیده ای یاری کرده ای؟برهنه ای را پوشانده ای؟تشنه ای را سیراب نموده ای؟به عالمی احترام کرده ای؟ اینها اعمال خالص است.

                                                                                                                                                          التماس دعا برای فرج